Niat syarikat Edgenta UEMS Sdn Bhd untuk menghancurkan kesatuan pekerja dengan taktik kotor dan keji nampaknya tidak pernah dibatalkan.

Edgenta UEMS, anak syarikat kepada UEM Edgenta, sebuah syarikat berkaitan kerajaan (GLC), telah mengambilalih kontrak pembersihan 22 buah hospital di negeri Perak dan Pulau Pinang daripada syarikat NS Medik mulai 1 Januari 2020.

Namun, Edgenta UEMS telah berniat jahat untuk menghancurkan kesatuan dari awal lagi dan sudah mula membuli pekerja yang menyertai Kesatuan Pekerja-pekerja Swasta Perkhidmatan Sokongan di Hospital Kerajaan Semenanjung Malaysia (KPSPSHKSM) sejak bulan 2019 lagi, iaitu sebelum ia mengambilalih kontrak kerja pembersihan.

Pelbagai taktik kotor telah digunakan oleh Edgenta UEMS untuk mematikan kesatuan. Pekerja telah diugut dan dipaksa oleh penyelia atau penolong penyelia syarikat Edgenta UEMS di setiap hospital untuk mengisi borang permohonan kerja UEMS, surat berhenti kerja, dan surat tawaran kerja UEMS yang telah dikurangkan faedah. Para pekerja tidak puas hati dengan pengurangan faedah dalam surat tawaran kerja oleh Edgenta UEMS dan telah menyatakan bantahan mereka.

Pihak telah membawa isu ini kepada perhatian Kementerian Kesihatan. Selepas perundingan pada 26 Disember 2019, di mana telah dipersetujui oleh semua pihak bahawa pekerja-pekerja yang diupah di bawah NS Medik sebelum ini akan disambungkan perkhidmatan di bawah Edgenta UEMS dan bukannya sebagai pekerja baru, para pekerja mula meminta surat tawaran baru yang mematuhi persetujuan yang dicapai untuk diisi kerana bantahan secara keseluruhan telah dibuat oleh kesatuan melalui surat bantahan kepada Edgenta UEMS. Namun demikian, penyelia dan penolong penyelia Edgenta UEMS di hospital masing-masing telah sengaja melambat-lambatkan pemberian surat tawaran baru dengan alasan mereka tidak menerima apa-apa maklumat daripada pihak atasan. Pekerja terpaksa berulang alik beberapa kali ke pejabat untuk mengambil surat tawaran baru. Penyelia Edgenta UEMS langsung tidak menghiraukan pekerja.

Pada 1 Januari 2020, 6 orang pekerja (4 orang dari Hospital Batu Gajah dan 2 orang dari Hospital Parit Buntar) yang juga merupakan ahli kesatuan KPSPSHKSM, termasuk pemimpin kesatuan setempat, tidak diberi surat tawaran kerja baru dan tidak dipanggil ke kerja. Ini merupakan satu tindakan yang memungkir janji dan berniat jahat.

Amat jelas sekali, Edgenta UEMS memang berniat jahat untuk menghancurkan kesatuan dan memangsakan pekerja.

KPSPSHKSM akan memfailkan kes terhadap pihak majikan Edgenta UEMS di Jabatan Perhubungan Perusahaan (JPP) berkenaan dengan perkara ini dan terus melawan pemangsaan terhadap pekerja yang menyertai kesatuan.

Source: Malaysiakini

COMMENT

| I am inspired to write this article after reading all the comments bashing Maszlee Malik and I am sure this piece will end up in the same tone too.

Maszlee’s sudden resignation took many people, and me, by surprise. It seems that he was forced into the resignation by the prime minister. One wonders what the plan is as until Maszlee was appointed, the only other person who was interested in the job was Mahathir himself. Maszlee’s resignation speech – reading between the lines – would confirm that Mahathir wanted him out.

Maszlee has definitely been made a scapegoat here. He has been always made to look like a dumb minister who doesn’t know his job. Sensational media reporting, and often unfair headlines, put him always in a defensive mode.

He was polled as the second-lowest – 27 out 28 in Malaysiakini’s poll on ministers’ performance. This is understandable because most of the readers are middle-class, mostly non-Malay, and have a definite bias against him. They feared that Maszlee with his Islamic credentials was going to turn our education system into an Islamic one. Most DAP leaders scored high points in the poll. Now imagine if Harakah conducted a similar poll – you will know how the outcome would be.

The “black shoe” labelling never left Maszlee and it was always used to ridicule and undermine him. I am sure if we took a vote among students, they would prefer black shoes to white. Anyway, that is not the point here.

Mahathir has decided to replace him and therefore it would be easy now to put all the blame on Maszlee for the Jawi issue, matriculation and other controversial stuff. Two of Mahathir’s staunch supporters Daim Zainuddin and Rafidah Aziz have constantly taken swipes at Maszlee and that was a further indication that he has fallen out of favour with the “Mighty M”.

Let me share a personal experience and tell you why some of us have a soft spot for Maszlee. JPKK – which is a network of contract workers in government departments – had been campaigning over the years to improve the plight of contract workers who are mainly cleaners and security guards in schools. We have previously tried in vain to meet with the previous education minister. The only people who met us were some officers and department heads who were not in a position to make decisions.

But Maszlee quite readily gave us an appointment to meet and have a dialogue with us. I was very sceptical before the meeting based on the bad image formed in my mind about him. Before the meeting, his office asked for our memorandum and proposal which was itself quite out of the ordinary.

At the meeting, we were pleasantly surprised to note that he had actually read our memorandum beforehand. He was not pretending as if he knew everything, which most ministers only try to do. He addressed each of our proposals and directed his officials to act on them. He then told us that he will bring up our proposals in the cabinet meeting the next day.

I thought he was pulling a fast one because that is what most ministers will tell you. True to his promise, he issued a media statement after the cabinet meeting, saying that he had raised the issue of parasitic and underperforming crony contractors and they would be blacklisted and replaced.

He also said the whole system needed to be relooked at and agreed to look into our proposal to employ workers directly and not through a middleperson who in many instances ended up taking a portion of workers’ salaries. This was the first minister who actually looked at the fundamental issue rather than giving the usual excuses.

Since then, we had the pleasure of working with some of his officers, specifically “Shaza”, who used to update us on a weekly basis, working past office hours, listening to the many complaints we raised about the problematic contract system in school. This attitude changed our view that most of those working in the government were “makan gaji buta” and just worked form 9 to 5. For that, let me salute them.

Now let me touch on other issues not raised in the current petition going around supporting him. For example, under Maszlee, student activists were more protected; he prevented university authorities from taking action against students each time they expressed themselves through protests and other actions. In the previous administration, the minister always stood with the establishment and not the students. Maszlee did something which helped students to express themselves knowing well that they had protection from disciplinary action.

I was also told by many teachers that Maszlee made many reforms in the school system but many of his reforms did not go well on the ground because the bureaucracy was not assisting. It is not surprising that the teachers’ union, NUTP, speaks so highly of him. Many teachers, too, have since expressed how Maszlee did actually address some of the main issues raised by teachers.

True, he made many U-turns after bringing matters to the cabinet. This can be seen with the matriculation issue and Jawi. It is maybe that he is inexperienced (as he has always stated himself) or maybe he should have talked less like the many Pakatan Harapan ministers who don’t say much, preferring to be silent in order to survive.

Most of these issues were tough issues like Jawi, matriculation and the Unified Examination Certificate (UEC) – all difficult issues. These are issues which have been there for six decades which Harapan as a team have been unable to address as they will end up playing the same racial game like BN. Therefore, it is unfair that Maszlee is blamed when on all occasions, the cabinet took the decision with, of course, “Ayahanda Mahathir” sitting at the helm.

On other issues – free quality breakfasts, opening up of hotel swimming pools for students, doing away with streaming and exams, making education accessible to OKUs (the disabled) and undocumented children, these are huge achievements compared to the black shoes for students, all which hardly got mentioned.

It was reported that he opened 10,200 classes to cater for 24,998 OKU special children. On all these initiatives, I am with him because he has contributed towards creating a more caring society and opening up public spaces for the common people.

Since coming to power, he has resigned twice. Once, after being appointed as the president of the International Islamic University Malaysia (IIUM) when students and many spoke about conflict of interest and now. On the first occasion, even Mahathir supported his appointment but Maszlee took the right decision to resign but this time it is a no-choice situation as Mahathir called for his resignation and it could be likely part of a cabinet reshuffle.

Maszlee should feel happy that he was not removed due to corruption or other scandals. He went in without a datukship and came out without one.

To Maszlee, all the best.

S ARUTCHELVAN is PSM deputy chairperson.

KUALA LUMPUR – 11 DISEMBER 2019: Dr. Jeyakumar Devaraj, Pengerusi Parti Sosialis Malaysia (PSM), telah dipanggil polis untuk diambil keterangan di Ibupejabat Polis Bukit Aman pada hari ini, berkenaan dengan siasatan polis terhadap Perhimpunan Memperingati Perjanjian Damai Hatyaiyang diadakan baru-baru ini.

Pihak polis sedang membuat siasatan terhadap perhimpunan untuk memperingati ulangtahun ke-30 Perjanjian Damai Hatyai yang diadakan pada 1 Disember 2019 di Kajang. Siasatan tersebut dibuat di bawah Sekyen 505 Kanun Keseksaan (kenyataan-kenyataan yang mendatangkan khianat awam) dan Seksyen 233 Akta Komunikasi dan Multimedia (Penggunaan tidak wajar kemudahan rangkaian atau perkhidmatan rangkaian, dan lain-lain lagi).

Sebelum ini, Ronnie Liu, Ahli Dewan Undangan Negeri Selangor untuk kawasan Sungai Pelek, juga telah dipanggil untuk rakaman percakapan di Bukit Aman berkenaan dengan kehadirannya dalam program memorial Perjanjian Damai Hatyai. Selain Dr. Jeyakumar dan Ronnie Liu, program tersebut juga dihadiri bekas Timbalan Presiden Parti Keadilan Rakyat (PKR) Syed Husin Ali dan Profesor Universiti Kebangsaan Malaysia (UKM) Abdul Rahman Embong. Program tersebut dianjurkan oleh beberapa persatuan masyarakat termasuk sekumpulan bekas ahli Parti Komunis Malaya (PKM), untuk memperingati ulangtahun ke-30 pemeteraian Perjanjian Damai Hatyai yang menamatkan konflik bersenjata di negara kita yang berlarutan selama lebih 4 dekad.

Menurut Dr. Jeyakumar, beliau dimaklumkan bahawa terdapat 72 aduan polis telah dibuat terhadap perhimpunan tersebut, khususnya dibuat di balai polis di Melaka. Dr. Jeyakumar percaya bahawa adanya pihak cuba mewujudkan isu daripada satu perhimpunan yang sekadar memperingati detik sejarah yang membawa keamanan kepada negara kita. Dr. Jeyakumar berkata, “saya tidak mendengar sesiapa bercakap tentang membangkitkan semula perjuangan bersenjata dalam perhimpunan itu.”

Terdapat sesetengah pihak cuba membuat spekulasi dan menuduh bahawa Perhimpunan Memperingati Perjanjian Damai Hatyai itu cuba menghidupkan semula “komunisme”, sedangkan program tersebut hanya memperingati satu perjanjian penting yang menamatkan konflik bersenjata dan membawa keamanan berkekalan kepada negara kita. Perjanjian Damai Hatyai ialah satu perjanjian yang ditandatangani secara bersama oleh Kerajaan Malaysia, Kerajaan Thailand dan PKM. Perjanjian Damai Hatyai ialah satu proses pendamaian yang diiktiraf oleh Kerajaan Malaysia sendiri, tetapi masih adanya pihak menjadikan isu PKM sebagai isu perkauman untuk agenda politik sempit.

Konflik bersenjata di negara kita yang melibatkan PKM, adalah sebahagian daripada Perang Dingin yang sudahpun berakhir sejak 3 dekad yang lalu. PKM sudah meletak senjata 30 tahun dahulu, dan satu perjanjian damai sudah dimeterai. Adalah tidak memberi apa-apa makna kepada kemajuan masyarakat kita sekiranya masih membangkitkan semula naratif anti-komunis zaman Perang Dingin yang biasanya digunakan sebagai alasan untuk melenyapkan suara yang mengkritik golongan berkuasa.

Siasatan polis terhadap satu program yang meraikan ulangtahun satu perjanjian damai yang membawa keamanan kepada negara kita adalah sesuatu yang membuang masa. Adalah tidak masuk akal untuk negara kita masih terperangkap dalam kerangka pemikiran sempit zaman Perang Dingin dan mewujudkan halangan mental untuk maju ke depan.

Bacaan lanjut: Perjanjian Damai Hatyai 1989: Pengakhiran tragedi sejarah yang dipaksakan imperialis Zaman Perang Dingin

Mesyuarat antara Jaringan Pekerja Kontrak Kerajaan (JPKK) dan Kementerian Pendidikan Malaysia (KPM) bermula dengan nada serius apabila semua talefon bimbit telah dilarang untuk dibawa masuk ke dalam bilik mesyuarat. Setelah wakil JPKK mengadu, dua telefon dibenarkan untuk dibawa masuk. Selain itu, semua beg diperiksa oleh pihak keselamatan. Walaupun wujudnya ketegangan di luar bilik mesyuarat, namun ia tidak berpanjangan apabila Timbalan Ketua Setiausaha (Pembangunan) Kementerian Pendidikan, Dato’ Azizan bin Mohamad Sidin, berkata bahawa beliau bersedia untuk mendengar keluhan JPKK.

Wakil daripada Jaringan Pekerja Kontrak Kerajaan (JPKK) dan Parti Sosialis Malaysia (PSM) telah bertemu dengan Dato’ Azizan selaku Timbalan Ketua Setiausaha KPM pada 12 Disember 2019, untuk membincangkan masalah-masalah yang dihadapi oleh pekerja kontrak di premis sekolah, terutamanya pekerja pembersihan dan pengawal keselamatan. Turut hadir bersama dengan Timbalan Ketua Setiausaha KPM, adalah pegawai-pegawai KPM daripada Bahagian Perolehan dan Bahagian perundangan, serta pegawai daripada Jabatan Tenaga Kerja Semenanjung Malaysia (JTKSM) dan Jabatan Perhubungan Perusahaan (JPP) di bawah Kementerian Sumber Manusia (KSM). Ini merupakan mesyuarat susulan setelah JPKK berjumpa dengan Menteri Pendidikan Maszlee Malik pada 27 Mac 2019.

JPKK telah mengutarakan beberapa isu kritikal yang melibatkan hak dan kebajikan pekerja kontrak di premis sekolah yang semakin hari ditindas oleh kontraktor. Pihak KPM turut memberi maklumbalas terhadap isu-isu tersebut.

Time Medi – gaji 5 bulan pada tahun 2015 masih tidak dibayar sehingga kini

Dalam mesyuarat tersebut, isu utama yang diutarakan oleh Rani Rasiah selaku Penyelaras Nasional JPKK, adalah mengenai pekerja pembersihan di sekolah sekitar Kinta Utara, Ipoh, Perak, yang dimangsakan oleh kontraktor Time Medi tanpa membayar gaji dari bulan Ogos hingga Disember 2015. Kontraktor tersebut mengisytihar muflis pada bulan April 2015 dan pekerja terus bekerja di sekolah-sekolah tanpa gaji untuk 9 bulan. Setelah usaha oleh Jabatan Tenaga Kerja, tunggakan gaji sehingga bulan Julai 2015 dapat diselesaikan dan bakinya masih belum diterima oleh pekerja-pekerja. Pengarah Jabatan Perolehan memberikan satu penerangan yang panjang lebar di mana kebanyakannya berkaitan dengan isu birokrasi, perundangan dan lain-lain lagi.

Timbalan Ketua Setiausaha KPM berjanji akan menubuhkan satu “pasukan petugas” (taskforce) untuk mengumpulkan maklumat tentang kes ini dan berkomunikasi dengan JPKK. Mengulas tentang perkara ini, S. Arutchelvan selaku Timbalan Pengerusi PSM berkata, “Perkara yang terutama adalah pekerja telah berkhidmat, tetapi gaji belum dibayar, wang kontraktor masih di Kementerian Kewangan dan kerajaan perlu menggunakan kesungguhan politik untuk mengambil wang itu supaya menyelesaikan isu ini”.

Pembuangan kerja secara mengejut terhadap pekerja pembersihan

Perkara kedua yang dibangkitkan oleh JPKK adalah tentang isu pembuangan pekerja pembersihan di sekolah seluruh Malaysia pada 31 Mei 2019 kesan daripada pemotongan belanjawan secara tiba-tiba. JPKK turut menyatakan bahawa pekerja dikurangkan lebih 70% di kebanyakan sekolah, iaitu daripada 13 orang pekerja kepada 3 orang pekerja, dan 3 orang pekerja ini terpaksa menanggung beban kerja yang tinggi. Pihak JPKK menegaskan bahawa pihak sekolah sebenarnya meletakkan tekanan ke atas pekerja. Ada juga sekolah tidak membenarkan pelajar untuk menggunakan tandas selepas waktu rehat dan mengunci tandas kerana tiada pekerja untuk membersihkannya, kata seorang ahli JPKK dalam mesyuarat tersebut.

Setelah mendengar keluhan ini, KPM menyatakan bahawa baru-baru ini ada keputusan di peringkat Kementerian untuk meningkatkan pekerja pembersihan di sekolah-sekolah secara berperingkat-peringkat, tetapi akan menggunakan sistem yang sama iaitu jumlah pekerja ditentukan berdasarkan keluasan sesebuah sekolah. Selain itu, pekerja boleh mengadu tentang isu beban ini kepada KPM untuk tindakan. 

Kerja syif pengawal keselamatan sekolah

Isu ketiga adalah berkenaan dengan mengembalikan sistem kerja 2 syif untuk pengawal keselamatan di sekolah. Pada pertengahan tahun 2019, sebahagian kontraktor telah menukar sistem di mana pengawal keselamatan 2 syif ditukar menjadi 3 syif. Ekoran daripada itu, JPKK mendapat banyak aduan daripada pekerja kawalan keselamatan bahawa penukaran ini telah mengurangkan pendapatan mereka dan meletakkan seorang pengawal sahaja pada waktu malam turut menimbulkan kerisauan tentang keselamatan dan kesihatan pekerja tersebut.

Timbalan Ketua Setiausaha KPM mengmumkan berita baik bahawa selepas ini akan kembali kepada 2 syif. Beliau mengumumkan bahawa semua kontraktor baru yang mengambilalih pada bulan Januari 2020 akan mula mengamalkan sistem kerja 12 jam.

Walaupun begitu, JPKK dan PSM menyatakan bahawa kami menyokong sistem 2 syif ini dengan hati yang berat kerana pekerja pilih untuk kerja 2 syif (12 jam) oleh kerana gaji untuk kerja 8 jam tidak mencukupi. Dalam keadaan gaji rendah, apakah pilihan yang ada pada pekerja? Oleh itu, wakil pekerja menuntut peningkatan gaji minimum kepada RM1800 sebulan. Kami juga mengingatkan KPM mengenai cadangan Bank Negara bahawa seseorang pekerja harus mendapat gaji sebanyak RM2700 sebulan untuk hidup di bandar sekarang.

Senaraihitamkan kontraktor yang mangsakan pekerja

Pada 27 Mac 2019, salah satu isu kritikal yang dibawa kepada perhatian Menteri Pendidikan Dr. Maszlee adalah mengenai syarikat-syarikat kontraktor yang sering melanggar undang-undang buruh dan memangsakan pekerja. Dalam mesyuarat tersebut, Menteri berjanji akan menyenaraihitamkan kontraktor yang berbuat demikian. Pihak JPKK bertanyakan tentang status mengenai janji tersebut dalam mesyuarat kelmarin. Pihak KPM berkata bahawa mereka telah menghantar lebih 20 nama syarikat kontraktor pada 28 November 2019 kepada Kementerian Kewangan dan menyarankan untuk menyenaraihitamkan syarikat-syarikat tersebut. Kini keputusan di Kementerian Kewangan, kata pegawai daripada Bahagian Perolehan KPM dalam mesyuarat ini. Pihak JPKK juga diberitahu supaya meneruskan usaha menghantar aduan terhadap syarikat yang memangsakan pekerja kepada pihak JTKSM dan KPM. 

Kerja 7 hari seminggu, 365 hari setahun

Wakil JPKK Batu Arang, Cecilia, telah membangkitkan isu pekerja kawalan keselamatan yang bekerja 7 hari seminggu, 30 hari sebulan tanpa cuti rehat. Ini adalah satu fenomena yang berlaku di seluruh negara. Mengapa pihak KPM mahupun KSM tidak memberi sebarang garisp anduan kepada kontraktor-kontraktor untuk menepati cuti rehat? Ini adalah sesuatu yang wajib diperuntukkan mengikut Akta Kerja 1955, tetapi semua pihak membiarkan kontraktor untuk terus melanggar perkara ini dengan selesanya.

Munir selaku wakil JPKK Negeri Sembilan berkata bahawa gaji yang dibayar oleh kontraktor-kontraktor juga adalah berbeza. Adakah KPM mempunyai standard yang berbeza dalam memberi kontrak? Pihak KPM berkata bukan sebegitu, malah pihak JTKSM turut menjawab bahawa ini hanya perlu ikut pengiraan gaji minimum. Timbalan Ketua Setiausaha KPM berkata bahawa pihak KPM akan cuba memperbaiki keadaan ini.

Hapuskan sistem kontrak

Kebanyakan tuntutan JPKK yang dikemukakan semasa pwrjumpaan dengan Menteri Pendidikan pada Mac 2019, berjaya dicapai dalam mesyuarat susulan ini. Namun, JPKK berpendirian bahawa harus terus berjuang untuk membawa perubahan dalam isu-isu asas seperti sambungan perkhidmatan.

Sentimen tersebut turut dilihat apabila Thina selaku wakil JPKK Negeri Sembilan dengan suara lantang meminta pada pihak KPM supaya jangan mencuci tangan. Beliau berkata bahawa semua penindasan yang berlaku kepada pekerja kontrak di premis sekolah adalah kerana sistem kontrak yang diamalkan oleh Kerajaan. Penyelesaian untuk semua masalah adalah menghapuskan sistem kontrak. Adakah KPM komited untuk berbuat demikian? Pegawai Khas Menteri Pendidikan, Puan Shaza, berkata bahawa KPM tidak cuci tangan dan memang sedang berusaha untuk menyelesaiakan masalah ini dengan kekangan kewangan yang terhad.

Bagi pihak JPKK dan PSM, selagi wujudnya sistem kontrak, selagi itu akan terus wujudnya orang tengah yang akan mengambil sebahagian wang yang sepatutnya disalurkan kepada rakyat B20.

Walau bagaimanapun, JPKK mengucapkan terima kasih kepada pihak KPM atas usaha ini dan juga memanggil pelbagai agensi lain untuk turut serta dalam mesyuarat ini. Namun, kakitangan yang hadir mesyauarat ini tidak boleh melakukan banyak perkara jika tiada pembaharuan dasar di peringkat atasan. JPKK berharap bahawa ibu kepada segala permasalahan, iaitu sistem kontrak yang diwujudkan untuk membela kroni politik, dapat ditangani sepenuhnya. Kerajaan sekarang ini harus mengembalikan dasar yang pernah diamalkan sebelum tahun 1980-an, di mana gaji untuk pekerja di sekolah dibayar terus kepada pekerja melalui sekolah. Ini dapat menjimat wang selain daripada memberi jaminan pekerjaan kepada pekerja pembersihan dan pengawal keselamatan yang berkhidmat di sekolah-sekolah seluruh negara.

==========

M. Sivaranjaniialah Setiausaha Pekerja Kontrak Kerajaan (JPKK)yang juga merupakan Ahli Jawatankuasa Pusat Parti Sosialis Malaysia (PSM).

KUALA LUMPUR: 33 buah keluarga di Kampung Segambut Permai dapat berasa lega seketika selepas pelaksanaan notis pengusiran terhadap mereka telah ditangguhkan selama dua minggu sementara Kementerian Wilayah Persekutuan telah berjanji untuk mengaturkan perumahan alternatif untuk penduduk yang terlibat.

Kampung Segambut Permai menghadapi pengusiran paksa pada 9 Disember 2019 apabila wakil pemaju Kemasekutu Sdn Bhd datang ke kampung tersebut dengan notis pengusiran dan jentolak. Namun, penduduk kampung telah membuat sekatan jalan untuk menghalang perobohan rumah.

Aktivis Parti Sosialis Malaysia (PSM), termasuk A. Sivarajan selaku Setiausaha Agung PSM dan Soh Sook Hwa selaku Bendahari PSM, telah hadir di situ untuk bersolidariti dengan penduduk Kampung Segambut Permai yang melawan pengusiran paksa. Hannah Yeoh, selaku Ahli Parlimen Kawasan Segambut yang juga merupakan Timbalan Menteri Wanita dan Pembangunan Keluarga, turut berada di situ bersama dengan wakil daripada Kementerian Wilayah Persekutuan.

Setelah rundingan di tapak kampung, wakil pihak pemaju telah bersetuju untuk menangguhkan pelaksanaan notis pengusiran selama 2 minggu, sementara Kementerian Wilayah Persekutuan akan mengatur rumah alternatif untuk penduduk kampung yang terjejas oleh pengusiran.

Kementerian Wilayah Persekutuan telah mengeluarkan satu surat pada 9 Disember 2019 juga, memberi akujanji untuk menyediakan perumahan alternatif bagi penduduk-penduduk yang terjejas dalam tempoh masa dua minggu dari tarikh surat tersebut.

“Terima kasih kepada pihak Menteri kerana dapat mendesak tuan tanah untuk tangguhkan dua minggu lagi sehingga Kementerian Wilayah Persekutuan mengatur rumah ganti untuk orang kampung. Namun, masalah pokoknya belum selesai. Kenapa peneroka bandar yang telah berusaha membangunkan tanah selama 40 tahun dinafikan hak mereka?” kata A. Sivarajan selepas pengusiran ditangguhkan.

Sivarajan menegaskan, “Kerajaan Pakatan Harapan perlu menggubal undang-undang yang mengiktiraf dan melindungi hak peneroka bandar. Daripada pengalaman hari ini, diharapkan Menteri-menteri dan wakil-wakil rakyat dapat berusaha menuju ke arah itu. Jika tidak, satu lagi peristiwa perobohan rumah kampung peneroka bandar menanti pada masa terdekat.”

Kampung Segambut Permai, dahulunya dikenali sebagai Kampung Ayam, telah diteroka dan didiami penduduk sejak tahun 1960-an. Pada tahun 1981, Perbadanan Kemajuan Negeri Selangor (PKNS) telah mendapat hak pemilikan pajakan tanah Kampung Segambut Permai tanpa pengetahuan peneroka asal. Perkara ini hanya terbongkar apabila seorang penduduk kampung cuba memohon lot tanah Segambut Permai di Pejabat Tanah Wilayah pada tahun 2000. Pada tahun 2002, pemilikan pajakan tanah dipindahmilik daripada PKNS kepada Kemasekutu Sdn Bhd tanpa pengetahuan penduduk asal sekali lagi. Penduduk kampung mula menerima notis pengusiran yang dikeluarkan oleh Kemasekutu Sdn Bhd pada tahun 2012. Satu Penghakiman Persetujuan yang bertarikh 17 Oktober 2013 menyatakan persetujuan penduduk untuk mengosongkan premis masing-masing, tetapi perkara itu berlaku tanpa pengetahuan penduduk. Sejak itu, penduduk asal kampung ini telah diancam pengusiran paksa.

by A. Sivarajan

PSM condemns the actions of government owned company UEM Edgenta Mediserve Sdn Bhd (100% owned by UEM Edgenta) for ill-treating its workers who work as cleaners in government hospitals. Yesterday nearly 150 workers from government hospital cleaning services submitted a memorandum to YB Dr Dzulkefly Health Minister, complaining about UEM Edgenta. The company, being a government GLC owned by Khazanah Nasional should be ashamed of behaving like a ‘union buster’. Government hospital cleaners who were government staff previously had a change in fate when cleaning, laundry and maintenance services were privatized in the mid 1990’s.

The Health Ministry then gave away privatized concessions to companies for a period of 20-30 years approximately, divided into northern, central and southern regions. UEM Edgenta Mediserve Sdn Bhd has been the concessionaire for the northern region for 15 years from 2010 to 2025. managing government hospitals in Perak, Penang etc. UEM Edgenta Mediserve then appoints several sub-contractors to employ these workers in cleaning services.

Lately, UEM Edgenta Mediserve Sdn Bhd through its subsidiary Edgenta UEMS Sdn Bhd (UEMS) has been reported to be harassing the workers to resign and sign up as new employees with them. Most of these workers have a long record of service of more than 20 years and UEMS is maliciously trying to break the continuity of service and the workers’ union. UEMS Site supervisors have been recorded to have threatened the workers with termination if they refuse to resign and apply afresh.

UEMS too has declared that they refuse to follow the ongoing Collective Agreement signed by the National Union of Workers in Hospitals Support and Allied Services when they take over, effective 1st January, 2020.

While the Human Resources Ministry has made the right move to amend the Industrial Relations Act 1967 to remove hurdles to unionization and collective bargaining , a wholly government owned company UEM Edgenta is behaving like a union buster. PSM acknowledges that the system of privatization of cleaning services that has led to the work insecurity and loss of benefits of the workers today was the doing of the previous BN regime. Nevertheless, Dr Dzulkefly the PH Health Minister has the responsibility to correct the many wrongs and reevaluate these concession agreements given out to union busting employers.

Government owned GLCs should instead practice healthy industrial relations with unions and workers to set an example for employers in the private sector, but UEM Edgenta is clearly out to destroy the union and trample upon workers rights. Their concession agreement should not be renewed if they fail to buck up and respect workers’ rights.

A.Sivarajan
PSM Secretary General

3rd December 2019

10 Disember setiap tahun ialah Hari Hak Asasi Manusia Sedunia. Hari ini disambut untuk memperingati penerimaan Perisytiharan Hak Asasi Manusia Sejagat pada 10 Disember 1948 oleh Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (PBB). Hak Asasi Manusia Sejagat merupakan dokumen pertama yang diterima di peringkat global untuk menggariskan hak asasi manusia yang merentasi sempadan negara. Kelahiran Hak Asasi Manusia Sejagat juga salah satu pencapaian penting pada awal PBB yang ditubuhkan pada penghujung Perang Dunia II, sebagai usaha untuk mewujudkan keamanan di dunia. Walaupun Perisytiharan Hak Asasi Manusia Sejagat sendiri bukannya sebuah dokumen tiada kuasa undang-undang yang mengikat negara-negara anggota PBB, tetapi ia telah membentuk sebahagian daripada undang-undang adat antarabangsa, di mana prinsip yang digariskannya telah menjadi asas kepada banyak perjanjian konvensyen antarabangsa. Hak asasi manusia yang termaktub dalam Perisytiharan tersebut telah menjadi garis panduan untuk perlindungan hak asasi manusia di seluruh dunia, sama ada dalam konvensyen antarabangsa ataupun kerangka undang-undang dalam sesebuah negara, seperti Perlembagaan Persekutuan Malaysia.

Sambutan Hari Hak Asasi Sedunia telah diterima secara rasminya oleh PBB pada 4 Disember 1950 melalui Resolusi 423(V) dalam Persidangan Agung PBB. Sejak itu, rakyat di seluruh dunia menyambut hari yang penuh bermakna ini dengan cara masing-masing.

Perjuangan untuk melindungi dan merealisasikan hak asasi manusia adalah satu proses sejarah yang berpanjangan. Hak asasi manusia yang dinikmati oleh ramai orang pada hari ini bukannya jatuh dari langit secara sendiri tetapi merupakan hasil perjuangan rakyat yang berterusan. Jika tiada perjuangan untuk hak asasi manusia pada masa yang lampau, kita tidak mungkin akan menikmati hak untuk kebebasan bersuara, hak untuk kerja, hak untuk pendidikan dan sebagainya. Namun, hak asasi manusia sentiasa diancam oleh mereka yang ingin merampasnya untuk memperkukuhkan kekuasaan pemerintah ataupun kepentingan diri sendiri. Oleh itu, kita perlu sentiasa berwaspada dengan ancaman terhadap hak asasi manusia dan bersedia untuk mempertahankan segala hak asasi daripada dihakis. 

Sejarah ringkas hak asasi manusia zaman moden 

Pemikiran tentang kebebasan individu sebagai hak asasi manusia mula berkembang selari dengan kemunculan masyarakat borjuasi dan perjuangan menentang sistem feudal. Ahli-ahli falsafah di Eropah pada abad ke-17 dan ke-18, seperti John Locke (1632-1704), mula membangunkan konsep hak semulajadi yang menganggap setiap orang dilahirkan bebas dan samarata. Perakuan Hak England 1689 (English Bill of Rights) merupakan salah satu dokumen awal yang menggariskan sebahagian hak asasi sivil, termasuk kebebasan daripada hukuman yang zalim. Kemudiannya dua revolusi penting pada abad ke-18, telah melahirkan dokumen undang-undang yang membawa idea hak asasi manusia. Perisytiharan Kemerdekaan Amerika Syarikat pada tahun 1776, telah memasukkan konsep hak semulajadi yang menyatakan bahawa “semua orang dicipta secara samarata, bahawa mereka dikurniakan oleh Pencipta mereka dengan hak-hak tertentu yang tidak boleh dipisahkan; antaranya Hidup, Kebebasan dan Pengejaran untuk Kebahagiaan”. Revolusi Perancis pada tahun 1789 pula melahirkan Perisytiharan Hak Manusia dan Warganegara menaktrifkan satu set hak individu dan kolektif rakyat. Hak yang dimaksudkan dalam dokumen ini adalah universal, bukan sahaja untuk warganegara Perancis, tetapi untuk semua orang tanpa pengecualian. Namun, perjuangan untuk menjadikan hak asasi manusia diiktiraf sebagai sesuatu yang universal, adalah proses yang berpanjangan dan penuh cabaran.

Berikutan tamatnya Perang Dunia I, Liga Bangsa ditubuhkan pada tahun 1919 ketika rundingan damai untuk Perjanjian Versailles. Matlamat penubuhan Liga Bangsa termasuk pelucutan senjata, mengelakkan peperangan melalui keselamatan kolektif, menyelesaikan perbalahan antara negara melalui perundingan atau diplomasi, serta mempertingkatkan kebajikan sedunia; namun matlamat ini tidak membawa apa-apa makna kerana persaingan antara kuasa-kuasa imperialis untuk kepentingan kelas pemerintahan kapitalis berterusan, malah akhirnya mengakibatkan Perang Dunia II yang jauh lebih dahsyat. Pertubuhan Buruh Antarabangsa (ILO) ditubuhkan pada tahun 1919 sebagai agensi di bawah Liga Bangsa (dan sekarang menjadi sebahagian daripada PBB), telah diberi mandat untuk memperkembangkan dan melindungi hak-hak pekerja.

Selepas Perang Dunia II, PBB yang ditubuhkan bertujuan untuk mengelakkan satu lagi perang peringkat global yang menjahanamkan seluruh masyarakat dunia. Salah satu usaha awal PBB yang penting adalah mengemukakan dan meluluskan Perisytiharan Hak Asasi Manusia Sejagat pada tahun 1948. Selepas itu, beberapa instrumen hak asasi manusia antarabangsa telah diwujudkan, termasuk:

• Kovenan Antarabangsa Mengenai Hak Sivil dan Politik (ICCPR), 1966
• Kovenan Antarabangsa Mengenai Hak Ekonomi, Sosial dan Budaya (ICESCR), 1966
• Konvensyen Mengenai Penghapusan Segala Bentuk Diskriminasi Terhadap Wanita (CEDAW), 1979
• Konvensyen Hak Kanak-kanak (CRC), 1989
• Konvensyen Menentang Penyeksaan (CAT), 1984
• Konvensyen Antarabangsa Mengenai Penghapusan Semua Bentuk Diskriminasi Kaum (ICERD), 1969
• Konvensyen Berkaitan Status Pelarian, 1951

Apa itu hak asasi manusia?

Hak asasi manusia ialah satu set prinsip dan piawaian amalan masyarakat yang bertujuan untuk menjadi kehidupan manusia di mana segala keperluan hidupnya dapat dipenuhi secara bermaruah dan bebas daripada sebarang bentuk ancaman. Hak asasi manusia adalah bersifat universal dan tidak boleh dipisahkan antara satu hak dengan satu hak yang lain. Misalnya, tiada sesiapa boleh dinafikan hak untuk bersuara secara bebas kerana untuk mendapatkan hak untuk makanan atau hak untuk bebas daripada kelaparan.

Setiap kerajaan patut mengambil langkah-langkah yang proaktif untuk memastikan setiap orang rakyat menikmati hak asasi manusia. Apabila kita menikmati hak asasi manusia, kita juga perlu menghormati hak asasi manusia untuk orang lain.

Hak asasi manusia secara kasarnya boleh dibahagikan kepada 3 kategori utama. Kategori hak asasi manusia ini boleh dicerminkan dalam cogan kata yang popular dalam Revolusi Perancis, iaitu “Kebebasan, Kesamarataan, Persaudaraan” (Liberté, Égalité, Fraternité). Karel Vasak (1929-2015), seorang pakar hak asasi manusia dari Czech, pernah membahagikan hak asasi manusia kepada “3 generasi”:

• Hak asasi manusia generasi pertama – hak sivil dan politik: Konsep hak asasi manusia yang dibangunkan semasa revolusi demokratik borjuis yang menumpu kepada “kebebasan individu”, merangkumi hak untuk hidup, kebebasan bersuara, kebebasan beragama, hak untuk mengundi, kesamarataan di bawah undang-undang, kebebasan berhimpun dan sebagainya. Hak-hak ini disenaraikan dalam Perkara 3 hingga 21 dalam Perisytiharan Hak Asasi Manusia Sejagat.
• Hak asasi manusia generasi kedua – hak ekonomi, sosial dan budaya: Konsep hak asasi manusia yang dibangunkan secara utamanya dalam gerakan kelas pekerja untuk menuntut pengagihan kekayaan yang samarata, kesejahteraan bersama dan keadilan sosial, merangkumi hak untuk bekerja di bawah keadaan yang bersesuaian, hak untuk makanan, hak untuk perumahan, hak untuk kesihatan, hak untuk pendidikan, hak untuk perlindungan kebajikan sosial dan sebagainya. Hak-hak ini termaktub dalam Perkara 22 hingga 28 dalam Perisytiharan Hak Asasi Manusia Sejagat.
• Hak asasi manusia generasi ketiga – spektrum hak yang luas melangkaui hak sivil dan sosial yang “tradisional”: Konsep yang dibangunkan secara utamanya dalam gerakan pembebasan nasional pasca Perang Dunia II dan juga gerakan sosial baru yang memperjuangkan isu seperti penyahjajahan, keadilan alam sekitar dan sebagainya, merangkumi hak untuk sesuatu bangsa menentukan nasib sendiri, hak untuk pembangunan, hak untuk sumber asli, hak untuk persekitaran yang sihat, hak untuk komunikasi, hak untuk penyertaan dalam warisan budaya, hak untuk ekuiti antara-generasi dan sebagainya.

2019: Anak muda bangkit untuk hak asasi manusia 

Tema sambutan Hari Hak Asasi Manusia Sedunia tahun ini yang diperkenalkan oleh Pejabat Pesuruhjaya Tinggi untuk Hak Asasi Manusia PBB (OHCHR), ialah “Anak Muda Bangkit untuk Hak Asasi Manusia”, dengan hasrat meraikan potensi anak muda sebagai agen konstruktik dalam perubahan demi mempromosikan dan melindungi hak asasi manusia.

Sepanjang setahun yang lalu, kita dapat menyaksikan kebangkitan anak muda yang hebat di banyak negara untuk mempertahankan hak mereka demi masa hadapan yang lebih terjamin untuk semua. Dari Algeria ke Chile, dari Catalonia ke Hong Kong, dari Sudan ke Ecuador, rakyat termasuk ramai anak muda beraksi di jalanan untuk melawan kezaliman pemerintah dan dasar kerajaan yang menghakis hak rakyat. Ini jelas menunjukkan bahawa perjuangan untuk mempertahankan hak asasi manusia jauh daripada berakhir, malah perlu diteruskan dalam usaha membina masa hadapan yang lebih bebas, adil, samarata dan sejahtera untuk semua.

Di negara Malaysia, walaupun kita telah melalui perubahan kuasa pemerintahan dari Barisan Nasional ke Pakatan Harapan pada tahun 2018, tetapi komitmen kerajaan Pakatan Harapan dalam melindungi hak asasi manusia masih belum ditunaikan sepenuhnya, malah pencabulan hak asasi berterusan, termasuk penahanan tanpa bicara yang menggunakan Akta Kesalahan Keselamatan (Langkah-langkah Khas) 2012 (atau dikenali sebagai SOSMA). Aktivis sosial dan pelindung hak asasi manusia masih disoal siasat oleh polis hanya kerana menyuarakan kritikan mereka terhadap kerajaan ataupun mengadakan aksi protes.

Kita perlu melipatgandakan usaha kita untuk mendesak pembaharuan institusi dan memperjuangkan jaminan hak asasi manusia untuk semua sekiranya ingin mewujudkan Malaysia Baru yang sebenar. Perlindungan hak asasi manusia adalah jaminan untuk kehidupan yang bermaruah untuk rakyat tanpa mengira kaum, agama, gender dan latar belakang.

Source: Malaysiakini

I have been constrained to resort to an open letter to you as your staff at the MBF headquarters at Menara MBF, Jalan Sultan Ismail, Kuala Lumpur refused to accept this letter when it was sent to them by hand on May 27. Subsequently, I tried to post it to you via registered post but the letter was returned to me a few weeks later by Pos Malaysia.

We really need your assistance to resolve a long-standing labour issue in Padang Meha Estate in Padang Serai, Kedah. I hope you will spare a little time to read this letter.

The problem began in 1994 when the East Asiatic Company sold 5,000 acres of plantation land to MBF Holdings Berhad. A total of 460 workers were retrenched. Slightly more than half of them accepted the retrenchment benefits of 20 days of wages per year of service as mandated by the Employment Act and vacated their quarters. However, as this only came to about RM8,000 for a worker with 20 years of service, and since they were not only losing their jobs but also their homes as well, the remaining 207 workers said that they were not moving out until they got better compensation.

MBF Holdings had registered the land it had bought from East Asiatic under MBF Country Homes & Resort Sdn Bhd (later renamed as Alamanda Development Sdn Bhd), a fully-owned subsidiary of MBF, to develop the land into a new township. Alamanda initiated eviction proceedings but the Alor Setar High Court ruled in favour of the workers. Alamanda then negotiated a settlement with the workers and promised to:

a. pay an extra RM200 per year of service in addition to the retrenchment benefits mandated by law;

b. build 240 low-cost houses for the workers and sell these to them at RM12,500 each;

c. Allow the workers to continue staying in their current estate houses until the construction of the alternative houses was completed.

This was in 1997. However, despite some meetings with the local Land Office during which the issue of an alternative housing scheme was discussed, the compensation was not executed. (Appendix One: Copy of settlement agreement between MBF and a former worker).

Around the same time, MBf took East Asiatic to court for not handing over vacant possession of the estate to MBF. This was settled via a payment of RM7.055 million to MBF – RM3.6 million as damages for non-delivery of vacant possession and the remainder for retrenchment benefits and a re-allocation grant to be paid to the ex-workers. East Asiatic handed over a list of all 207 workers with the amounts due to each of them. (Appendix Two: Letter from the liquidator to MBF Holdings).

However, there was no progress at all in the construction of the low-cost houses for the workers. So in 2003 (six years later), the workers took Alamanda to court. The court proceeding started in August 2003 with the help of CAP lawyers, Tetuan Meena Raman & Partners and the workers won again – the court agreed that the ex-workers should be awarded an additional RM22,500 (in addition to the retrenchment benefits and the ex gratia) as Alamanda had failed to provide low-cost houses at half-price. (Appendix Three: Copy of court order, with the list of the 207 workers to be compensated with the amounts for each worker).

But then Alamanda applied for voluntary winding up in 2005 and two liquidators (Mustapha Raj and Jeyaraj Ratnasamy) were appointed. The workers were told that they would have to wait until the assets of Alamanda were sold before they could be given the compensation due to them from Alamanda. Neither the workers nor their lawyers were invited to the several meetings that the liquidators called with the other creditors. The unsold portions of the estate land were subsequently transferred to MBF or Vintage Developers Sdn Bhd, another fully-owned subsidiary of MBf Holdings, but the obligations to the ex-workers remained parked under Alamanda.

The ex-workers sent many letters to various parties to solve this long-festering issue. Some groups, both from the government and the opposition, intervened to try and settle the problem but there was no progress. Finally, in 2016, the ex-workers decided to take the matter to the court again. They engaged law firm Hakem Arabi, which agreed to represent them pro bono. A case was filed against six parties – the two liquidators, Alamanda Development Sdn Bhd, MBf Holdings Berhad, MBf Equities Sdn Bhd and Vintage Developers Sdn Bhd.

The lawyers for the liquidators said that they were prepared to pay the ex-workers a total sum of RM1.03 million immediately with a promise that an additional RM0.64 million would also be paid if funds could be mobilised from the liquidation of remaining Alamanda assets. This was recorded as a consent agreement between the workers and the liquidators in April 2018. (Appendix Four: Consent order with liquidators.)

The lawyers for MBF Holdings and its subsidiaries argued that the case against them should be thrown out as the six-year limitation period had long passed. The lawyers for the workers, Hakem Arabi, discovered from the documents filed by the liquidators that East Asiatic Company Berhad had paid RM7.06 million to MBF Holdings in 1995 to help defray the costs of compensating the former workers. MBF’s lawyers argued that the entire sum of RM3.3 million for the ex-workers had been passed to Alamanda. However, this assertion was contested by the liquidators who presented documents that established that Alamanda did not receive the RM3.359 million. (Appendix Two)

Hakem Arabi further argued the payment of RM3.359 million to MBF by the East Asiatic Company in 1995 had created a “trust” in favour of the former workers and that the six-year limitation rule for contracts did not cover trusts. The Kuala Lumpur High Court judge was sympathetic but ruled that he was not convinced that a “trust” had indeed been created in favour of the former workers and he dismissed the plaintiff’s claims and allowed MBF’s counter-claim against the workers that they should vacate their estate quarters within two years from the date of the judgement.

Hakem Arabi appealed to the Court of Appeal. There, the judges ruled that a trust had indeed been created and that the RM3.359 million should be paid to the workers. This will work out to RM16,306 per worker when divided 206 ways. The appeals court also ruled that the workers should vacate their quarters within six months of receiving the cash compensation. (Appendix Five – Appeals Court judgement).

Many of the workers were unhappy that the quantum of compensation was much lower than the RM22,500 that Alor Setar High Court ordered in 2011. They are also unhappy that there was no order as to interest on the RM3.359 million although it had been held by MBF for more than 20 years.

Although the Appeals Court had given the workers six months from the settlement of their compensation to vacate their premises (around 70 of them are still staying in the old labour lines), Vintage Developers Sdn Bhd got the Kedah Water Board to cut off water supply barely five days after the Appeals Court judgement. The affected workers have since managed to reconnect the water. Barely a week later, the electricity sub-station burnt down plunging all the houses into darkness. The workers have got a contractor to reconnect supplies and have made police reports asking the authorities to rule out arson.

This, then, is the situation.

I believe this issue can be resolved fairly easily. MBF and Vintage Developers Sdn Bhd now own several hundred acres of the former estate land. If a 35-acre plot of land could be transferred to the workers, the workers can negotiate with the state or federal government for a low-cost housing scheme for them to rent-to-own. However Vintage and MBF are not prepared to even consider this option.

This is why I am writing to you. We need your intervention to resolve a long-festering problem. The 200 or so families who will benefit are all families of former estate workers, and they are part of the bottom quintile of the Malaysian population. A resolution of their housing problems will be a great help to them and would free financial resources for them to better educate their children and grandchildren. MBF and Vintage have several hundred acres of former estate land in their possession – so setting aside 35 acres for this purpose is doable. But I think this will require your intervention.

I know that you were not the owner of MBF from 1994 to 1997 and not responsible for what happened then. However, as the current owner of MBF, you are in a position to resolve the issue in a fair manner. I really hope you will look into this matter. I can send you the appendices mentioned in this letter if you would like to see them and am prepared to help out in whichever way I can. I can be contacted via my handphone number +6019 5616807 or through e-mail rrani.kumard@gmail.com

by Darren C. Ong

The English author C.S. Lewis, author of the Chronicles of Narnia is one of my favourite writers. His stepson, Douglas Gresham once shared this anecdote, one that has had a profound influence on my views on poverty. This story appeared in the Spring 1998 edition of the Southern Cross Quarterly, published by the Anglican Diocese of Sydney. Here, C.S. Lewis goes by the name “Jack”:

“Jack and a friend were walking to a meeting one day when they were approached by a beggar. The beggar asked them for some spare change whereupon Jack gave him everything he had. Once the beggar had gone, his friend said, “You shouldn’t have given that man all that money Jack, he’ll only spend it on drink.” Jack’s reply – “Well, if I’d kept it, I would have only spent it on drink.”

I think this story has a lot of lessons to teach us in Malaysia as we grapple with questions of poverty and inequality in our country.

Like Jack’s friend in the story, we as a society always assume moral failings on the poor, with little if any justification. We assume that the poor as a group are lazy, entitled, alcoholics, thieves, drug or drug addicts. Sometimes these insults just come out in the open- as when Najib’s lawyer, Muhammad Shafee Abdullah, told journalists “not to behave like estate people”. But more often these insinuations come out in a very subtle way, and this can be even more damaging. Consider how, whenever workers and activists demand an increase in the minimum wage, the forces opposed to it bring up Malaysian workers’ supposed low productivity to justify their low pay. This claim is completely unjustified, of course, and Bank Negara released a report last year (http://www.bnm.gov.my/files/publication/ar/en/2018/ar2018_book.pdf) concluding that “Malaysian workers are still being paid less than workers in benchmark economies, even after accounting for the different productivity levels across countries”. But this falsehood reflects the assumption that poor Malaysians are poor because they are unproductive and lazy, an assumption that so many of us make with zero evidence.

I must confess that I have made similar false assumptions too. I was once visited a friend of mine who ran a centre in a Jakarta slum that gave the children living there free tuition. He and his family moved to the slum too, to be closer to the people they are serving. I asked if it was safe to live in this community- and he replied that he felt it was safer there than in a middle-class neighbourhood, because people in slums need to depend on each other, and so the community is a lot more tight-knit and watches out for one another, whereas in rich neighbourhood nobody knows or cares about their neighbours. I had never considered this perspective on life in the slums- and I wonder now if the many stereotypes we have for the poor are grounded in reality? And more tragically, how often government and social policy toward the poor is formed based on these false stereotypes, based on an ignorance of their true living situation?

These unfounded assumptions hinder our ability to move forward with real solutions for poverty. We are so concerned with poor people misusing or wasting the assistance given them, that we toss aside solutions that will make a real difference in peoples’ lives. I especially love C.S. Lewis’ humility in his last comment- “I would have only spent it on drink”- rich people waste money on wasteful and frivolous things too, and often in more damaging ways than a beggar buying a lottery ticket or a can of beer. Perhaps us Malaysians in the upper and middle classes should consider that maybe poor people are poor not because of their moral failings, but because of ours- because we have failed to listen to their concerns, because we assume that they are untrustworthy or immoral without evidence, because we care more for our own comfort than the survival of our neighbours.