(News excerpt from Malaysiakini. News link)

COMMENT | The PSM is disappointed though not too surprised by our prime minister’s statements as reported in The Star. Dr Mahathir Mohamad identifies poverty as a “Malay” problem and does not seem to appreciate that there is significant socio-economic differentiation within the Malay community. This approach to handling poverty led the BN to make two major mistakes over the past 60 years.

Firstly, the BN became blind to non-Malay poverty, and this has generated much resentment in the poor among the Indians and Chinese who should have been included in the affirmative actions implemented for the Malay poor. We would now be a much more integrated and harmonious nation had this been done.

The second major mistake, the failure to recognise class differentiation within the Malay community, led to preferential treatment for Malay businesspersons which in some sectors led to serious problems for the B40 (about 75 percent of whom are Malays).

One good example is the excessive provision of permits to Malay-owned labour-importing agencies which led to the flooding of the labour market by foreign workers (currently five to six million) and the depression of the wage floor for Malaysians in the B40.

Many businesspersons and politicians became rich as RM10,000 could be squeezed from each foreign worker imported into Malaysia. But Malays and other Malaysians in the B40 have been left facing under-employment and a labour market where they have little bargaining power.

Another example is the awarding of cleaning and security contracts in schools, government hospitals and in other government buildings to private Malay contractors.

This has condemned more than 150,000 contract workers, largely Malays and Indians, to a life of insecure employment (as contracts require to be renewed every three years), low wages and minimal social protection (no pension, no housing loan, no IJN cover, no retrenchment benefits if not re-employed at end of contract, etc). An effort to inculcate Malay entrepreneurs has had a very adverse effect on the workers employed by these entrepreneurs.

The Pakatan Harapan government must learn from this mistake and avoid using the emotional argument about Malay poverty as the excuse to reward T20 (top 20 percent) Malay individuals with contracts, share allocations and privatisation deals.

Class differentiation within the Malay community must be recognised explicitly and each proposal to improve the economic status of Malays should be analysed for its differing effects on the different social strata within the Malay community.

A good example is Mahathir’s (photo) stated intention to privatise successful GLCs to Malay individuals so that equity ownership is more racially balanced. How would this be of benefit to the B40 Malay?

If the successful GLC remained under government control, the profits derived from it could be used to fund affirmative action programs for B40 families. Also, as an example, the government could request these GLCs to pioneer childcare provision and implement a higher than minimum wage for its lowest level of employees.

But once it sells them off at bargain rates to Malay individuals, the government will lose control over these GLCs. So whose interests are being served by this privatisation exercise? These are questions that should be raised and debated by the other leaders of Harapan if we wish to avoid policies that favour the Malay elite but adversely affect the Malay B40.

Many more Malays graduates now

However, the PSM agrees that there is a need for ethnically targeted government intervention in the SME sector which still remains the domain of non-Malays. There are many entry barriers in the form of knowledge, technology, sources of components and markets, and Malay businesspersons face difficulty in establishing themselves in this sector.

The government could help in terms of credit, training and the provision of markets through vendor programs implemented by the GLCs (another reason for keeping GLCs under government control) and government agencies including the ministries.

But this assistance should come with strict conditions – that it is given to develop capacity in Malay businesspersons and will be withdrawn if misused to generate “rental” income through Ali-Baba deals.

Looking objectively at the past 60 years, we haven’t done too badly as a nation. We have to admit that BN policies have taken us some way along the road towards a more racially balanced society. There are now many more Malays who are graduates, professionals and in the M40 as compared to when we achieved independence.

And we are a lot more stable as a society as a result of that. Our rural areas are now better served with roads, schools, water supply and health care facilities, though a lot of work still needs to be done in Sabah and Sarawak. There has been progress, and we should acknowledge it.

If Harapan wants to move us further along the road towards a society where economic status and race are not linked, it has to revamp approaches to make sure that all Malaysians in the B40 are recipients of affirmative action, that programs to help the T20 Malays do not disadvantage the B40, that effective programs are implemented to build the capacity of Malay SMEs, that there is a better ethnic balance within the civil service and that neoliberal thinking does not obstruct the creation of a comprehensive welfare net for all Malaysians.

And it is the duty of all of us to find out about the economic problems being faced by the poor from ethnic communities other than our own and advocate for a resolution of their problems.

We all need to think as Malaysians if we wish Malaysia to move forward as a harmonious nation.

DR JEYAKUMAR DEVARAJ is PSM central committee member and former Sungai Siput MP.

(News excerpt from Free Malaysia Today. Article by Minderjeet Kaur. News link)

PETALING JAYA: The Federal Agricultural Marketing Authority (Fama) can play a role in helping rubber tappers who are going through rough times due to low prices of rubber, says a Parti Sosialis Malaysia leader.

Dr Michael Jeyakumar Devaraj said rubber tappers should be encouraged to rear cattle and goats and plant fruit trees, and Fama could then buy the milk, mutton and fruits under a forward contract with tappers.

“Fama can enter into a contract with rubber tappers to buy certain amount of fruits at a specific rate in the future,” he told FMT.

He said Fama can also gauge the market and advise them accordingly.

                                                                                 (Picture courtesy of Bernama)

“If Fama feels there are too many rambutans, then they can ask the smallholders to plant mangosteen, for instance.”

These products could then be processed, dried, turned into syrup or juice and marketed worldwide, he said.

But for this to happen, Jeyakumar said Fama needed an effective marketing team to sell the products globally.

Fama could also buy diary milk and mutton from them, he said, adding that only 15% of milk and 20% of mutton was produced locally.

“This way we increase the local production while helping our rubber tappers,” he added.

There were about 200,000 to 300,000 rubber tappers with 3 to 5 acres of rubber trees, he said, adding that some of them earned only about RM1,000 a month.

He said some tappers were keen on planting fruit trees to earn a side income.

Some had tried, as previously suggested by the government, to plant langsat or duku.

“But these fruits are seasonal fruits and produce yield at the same time, causing fruits to go bad without proper buyers,” he said.

With a “forward contract”, the tappers would know that a certain amount of their yield could be sold to Fama. This way they could also plan their future yields, he said.

Umachandran vs Sanifix(M) Sdn. Bhd.

Saya perintah Sanifix(m) Sdn. Bhd. bayar kepada pengadu Umachandran a/l Vadiveloo sejumlah wang sebanyak RM 33, 163.45 sebagai penyelesaian penuh dan muktamat bagi tuntutan Gaji ganti Notis sebanyak RM 3,500 dan faedah penamatan kerja (14 tahun dan 9 bulan) sebanyak RM 30,063.45 dalam 30 hari dari tarikh perintah ini. Bertarikh 12 Oktober 2018 – Nor Fathiyah Binti Mohd Yassin – Pejabat Tenaga Kerja Bangi.

1. Light Duty – Tiada dalam istilah majikan

Biasanya, apabila seorang pekerja mengalami sebarang kemalangan ataupun kemalangan industri, Doktor yang memeriksainya berkata bahawa beliau hanya boleh membuat kerja ringan – apakah maksudnya ini?. Bagi seorang Doktor, ia bererti atas sebab kesihatan, pekerja tersebut tidak boleh menjalankan tugasan biasanya dan perlu diberikan tugasan yang lebih ringan. Bagi pihak PERKESO (SOCSO) pula, ini bererti pekerja tersebut bukan ilat dan masih boleh menjalankan tugas. Tetapi apakah istilah ini kepada seorang majikan? Dalam banyak kes yang kita kendalikan, apabila seorang pekerja diminta diberikan kerja ringan maka alamatnya adalah beliau akan dipaksa oleh majikan samada meletak jawatan kerana tiada lagi kerja ringan, dipaksa membuat kerja yang sedia ada atau beliau akan dihentikan kerja. Itulah harga dan nilai seorang pekerja yang sakit atau menjadi kurang upaya !

Kaum pekerja sering serba salah dan ada yang merasakan badan mereka tidak lagi boleh digunakan untuk bekerja dan maka mereka akan menerima alasan majikan dan berhenti kerja sebagai takdir. Ini sebenarnya bukan satu penyelesaian yang terbaik kepada pekerja tersebut kerana beliau masih mempunyai pelbagai tanggungjawab dan hutang yang lain. Solusi terbaik apabila seorang pekerja sakit atau menjadi seorang kurang upaya akibat kemalangan atau sebab kesihatan, adalah Majikan seharusnya bertanggungjawab dan juga sistem yang kita ada untuk membantu pekerja tersebut menghadapi situasi ini. Sistem kita seharusnya mewujudkan masyarakat prihatin,penyayang dan berdikari. Kita sering dengar, pelbagai syarikat korporat memderma wang atau buat CSR apabila membantu mangsa trajedi gempabumi, perang dan sebagainya di luar negara. Ini harus digalakkan tetapi tanggungjawab mereka kepada para pekerja mereka sendiri harus menjadi tanggungjawab dan kebajikan mereka.

2. Umachandran – Pekerja yang kerap kemalangan di tempat kerja

Umachandran hari ini berumur 54 tahun. Beliau adalah seorang pekerja yang rajin dan suka bekerja. Apa yang membingungkan fikiran saya ialah kekerapan beliau mengalami kemalangan tempat kerja dan semangat beliau untuk terus bekerja setiap kali sembuh dari satu kemalangan. Dalam sepuluh tahun yang lalu, beliau telah mengalami empat kemalangan di tempat kerja iaitu pada tahun 2009, 2011, 2015 dan yang terakhir tahun lalu 2017.

Pada tahun 2009, beliau mengalami kemalangan motosikal apabila membuat satu kerja untuk majikannya membawa pam meter ke tempat kerjanya. Masa itu umurnya 43 tahun. Kemalangan ini menyebabkan kaki kirinya cedera dan beliau juga mengalami masalah membuang air kecil. Beliau diberikan cuti hampir satu setengah bulan dan kemudiannya diberikan sijil kerja ringan selama 3 minggu. Namun tiada kerja ringan dan beliau terus bekerja kerja yang diberikan.

Dua tahun kemudiannya pada 16 April 2011, beliau mengalami satu lagi kemalangan industria apabila jatuh dari lori semasa memindahkan barang. Lutut dan bahu kirinya cedera. Dada kananya juga sakit dan beliau mengalami masalah berjalan. Beliau diberikan cuti satu bulan dan keluar dari hospital dengan memakai clutchers atau topang ketiak. Setiap kali beliau keluar dari rawatan atau hospital, majikan akan memberitahu akan memberikan kerja ringan tetapi ini tidak pernah berlaku.  

Empat tahun selepas itu, trajedi melanda lagi. Pada 10hb. Oktober 2015, beliau sekali lagi cedera apabila objek jatuh dari forklift dan terjatih keatas kakinya. Ini menyebabkan kecederaan serius dan beliau dirawat selama 8 bulan.

Beliau menghadapi kemalangan beliau yang keempat pada 25.2.2017 iaitu satu lagi kemalangan industri di tempat kerja semasa menjalankan tugas. Akibat kemalangan terkini, beliau telah dimasukkan dalam hospital kerana kakinya mengalami kecederaan teruk. Setelah pihak klinik panel tidak boleh handle masalah beliau, maka beliau telah dimasukkan ke hospital Pantai Kuala Lumpur pada 27.2.2017 dan berada di di hospital sehingga 30.4.2017.Saya bertanya kepadanya, mengapa kamu terus hendak kerja di tempat itu? Mengapa tak henti sahaja kerja? Mengapa tak cari kerja yang lebih selamat?

3. Terpaksa kerja untuk menjaga haiwan peliharan

Setiap kali beliau mengalami kemalangan, maka beliau akan kembali untuk bekerja. Maka beliau mengatakan bahawa beliau terpaksa bekerja untuk menjaga anak-anaknya. Tetapi beliau setahu saya tidak mempunyai anak. Maka diceritakan bahawa beliau membela 53 ekor kucing dan 9 ekor anjing. Ini adalah angka masa kini dan beliau mengatakan pernah memiliki 80 ekor kucing pada satu masa. Kesemua binatang ini adalah haiwan-haiwan yang terbiar dimana beliau dan isterinya Kalaichelvi menggunakan masa mereka untuk menjaga dan memberikan perlindungan kepada haiwan-haiwan ini yang mereka katakan kesian dan seperti anak mereka jugak. Mereka membelanjakan lebih seribu ringgit setiap bulan untuk kos memberi makanan untuk menjaga haiwan-haiwan peliharan ini.

Pada tahun 2017 semasa beliau mengalami kemalangan industri beliau yang keempat dalam 10 tahun, umurnya adalah 53 tahun. Beliau bekerja sebagai pemandu lori kepada syarikat bernama SANIFIX (M) SDN BHD sejak tahun Julai 2002. Walaupun kerjanya pemandu lori, beliau dikehendaki membuat pelbagai kerja lain seperti mengangkut barang dan memindahkan barang. Beliau telah bekerja di syarikat ini selama 15 tahun dan langsung tidak mempunyai sebarang masalah disiplin terhadapnya. Pada awalnya semasa beliau mula bekerja, gajinya hanyalah RM 1,300 tetapi setelah bekerja lebih sepuluh tahun, gajinya mula naik sehingga RM 3300 termasuk elauns makanan dan  “Punctuality”.

4.Kerja Ringan dan Tuntutan Socso

Selepas kemalangan keempat pada 2017 dan  semasa Uma berada dalam cuti sakit, Majikan beliau telah bertanya mengenai keadaannya kepada pihak hospital dan dimaklumkan melalui surat bertarikh 19 April 2017 dimana pihak hospital  memberitahu bahawa Umachandran tidak boleh membuat kerja berat atau memandu kenderaan berat selepas ini.

Setelah habis cuti sakit, Umachandran seperti lazimnya telah balik berjumpa dengan Majikannya Encik Gerry Chin dan memaklumkan bahawa Doktor telah menasihatinya untuk diberikan “light duty” dan beliau sedia untuk bekerja.

Namun Majiknnya Gerry Chin telah menyatakan bahawa dia tidak dapat menawarkan apa-apa “light duty” dan suruh beliau untuk menunggu sahaja sehingga satu penyelesaian boleh dicari untuk masalah ini. Pada masa yang sama, Majikan juga telah berkata akan membantunya untuk mendapat Pencen Ilat dari PERKESO supaya beliau tidak perlu lagi bekerja.

Beliau telah membuat beberapa perjumpaan dan niat beliau adalah mahu terus bekerja. Selain itu, ini bukan kali pertama beliau mengalami kemalangan industri. Namun kali ini, majikan memberi pelbagai cadangan lain kecuali memberikan kerja ringan. Ada cadangan majikan seperti duduk dalam kerusi  roda dan cari makan.

Sedihnya Majikan tidak menawarkan kerja ringan seperti yang diminta Doktor manakala permohonan beliau untuk Pencen Ilat pada masa itu pula telah ditolak oleh Perkeso kerana Perkeso berpendirian beliau masih boleh buat kerja ringan. Namun kini kaki kirinya semakin serius setelah beberapa siri kemalangan di kaki kirinya. Beliau tidak lagi boleh berjalan tanpa bantuan alat. Beliau pula masih menerima rawatan Orthopedik dan fisioterapi dari Hospital Kuala Lumpur. Beliau juga mula mengalami masalah darah tinggi yang tidak stabil  dan ditambah pula dengan masalah ulser perut.

Maka kehidupannya menjadi semakin tertekan. Tiada kerja dan tiada duit dari SOCSO. Beliau tidak dapat membuat bayaran ansuran rumah dan terpaksa pergi kepada AKPK. Pelbagai hutang memburu beliau – hutang rumah, hutang kad kredit dan pinjaman lain. Selain itu, beliau mempunyai puluhan mulut untuk diberi makan. Apabila pergi ke AKPK, beliau di tanya status pekerjaannya dimana Umachandran memberitahu keadaan terumbang ambingnya. Maka ada kawan disana yang menasihatkannya untuk pergi ke Jabatan Tenaga Kerja untuk mengetahui status pekerjaannya memandangkan beliau tidak pernah dibuang kerja tetapi pada masa yang sama tidak juga diberikan kerja. Adakah beliau telah dibuang kerja?

5. Membuat Aduan di Jabatan Tenaga Kerja

Maka setelah tujuh bulan tanpa gaji, Umachandran telah pergi ke Jabatan Tenaga Kerja pada 12-12-2017. Disana apabila Pegawai JTK bertanya kepada Majikannya, maka mereka memberitahu bahawa beliau telah ditamatkan pekerjaannya. Maka Pegawai JTK meminta untuk notis pemberhentian kerja kerana itulah bukti sah seorang pekerja dibuang kerja.

Susulan daripada aduan tersebut, JTK Bangi telah memanggil satu perbincangan antara beliau dengan Majikannya. Dalam mesyuarat itu, sekali lagi Encik Gerry Chin telah memaklumkan bahawa dia tidak boleh menawarkan apa-apa “light duty”. Dalam mesyuarat tersebut, Uma terus mengatakan bahawa beliau tidak diberikan notis berhenti kerja tetapi disuruh untuk menunggu sahaja.

Sejurus selepas rundingan ini, maka beliau mendapat satu surat berhenti kerja bertarikh 12hb. Januari 2018 bertajuk Termination of employment –absence from work without notification. Surat itu mendakwa beliau dihentikan kerja kerana tidak hadir ke kerja sejak 2hb. Mei 2017 dan tidak Uma gagal memaklumkan kepada majikannya.

Umachandran amat terkejut dengan alasan dalam surat ini. Beliau kemudian datang ke Pejabat PSM Semenyih bersama isterinya. Maka kami berbincang bagaimana untuk menuntut keadilan untuknya. Mendengar ceritanya, kami sudah pasti bahawa ini adalah kes kemangsaan pekerja dan pembuangan kerja yang tidak sah. Kami menasihatkan beliau samada hendak menuntut untuk pampasan dibawah Jabatan Tenaga Kerja atau menuntut untuk pekerjaan semula dibawah Akta Perhubungan Perusahaan. Umachandran mengambil posisi untuk memilih pilihan menuntut pampasan kerana sudah berasa tidak lagi boleh bekerja dengan majikan yang sedia ada kerana keengganan memberikan  kerja ringan dan yang lebih menyedihkan adalah menipu dalam surat pemberhentian kerja. Maka setelah berbincang maka satu aduan rasmi tuntutan dibuat di di Jabatan Tenaga kerja pada 10hb. Februari 2018.

Pegawai di JTK Bangi setelah meneliti kes ini dan telah membantu beliau membuat satu tuntutan sejumlah RM 36,175.34 iaitu Gaji Ganti notis untuk dua bulan sebanyak RM 5,600 dan Faedah penamatan Kerja sebanyak RM 30,575.34.

6. Perbicaraan kes di mahkamah Buruh

Maka kes berlaku, maka pihak PSM telah melantik seorang aktivis dan peguam Muda bernama Kohila untuk mewakili dan membela Umachandran. Kohila juga sebagai seorang aktivis yang juga telah dibuang kerja oleh Bank Negara kerana anataranya memakai tshirt GST semasa perhimpunan Hari pekerja. Maka beliau memang arif tentang isu pembuangan kerja memandangkan beliau sendiri adalah seorang mangsa.

Kes ini berjalan untuk 3 hari dan pihak majikan diwakili oleh Peguam Ahmad Danial  dari Norizan & Associates manakala Kohila sebagai wakil dari Biro Bantuan Guaman PSM.

Dalam kes ini, pihak majikan telah memberikan alasan bahawa beliau dibuang kerja kerana tidak hadir untuk lebih dua hari berturut-turut dimana dibawah  Seksyen 15 (2), Akta Kerja 1955 – seorang majikan diberi hak untuk menamatkan kontrak pekerja tanpa notis jika pekerja itu tidak hadir kerja selama lebih daripada dua hari tanpa kebenaran terlebih dahulu daripada majikannya. Namun dalam kes ini, ia adalah satu kemalangan industri dan majikan sendiri tahu keadaan kesihatan pekerjaan tidak dapat hadir kerja. Selain itu, pihak hospital sendiri telah mengesahkan bahawa pekerja tersebut perlu diberikan kerja ringan. Selain itu memang ada beberapa rundingan antara pekerja dan majikan dan ini juga disahkan semasa perbicaraan yang diadakan pada bulan Julai 2018. Maka alasan majikan pekerja tidak hadir bekerja tanpa alasan adalah satu penipuan fakta.

Malah dalam perbicaraan juga, Umachandran dengan tegas berkata Majikannya telah menyuruhnya untuk tidak datang kerja kerana tiada “light duty”untuk ditawarkan kepadanya dan menyuruhnya untuk menunggu sehingga beliau akan fikirkan cara penyelesaian. Namun semasa perbicaraan, majikan sekarang berkata bahawa mereka memang telah menawarkan light duty tetapi pekerja tidak mahu menerimanya. Hujah ini dapat dipintas dengan senang kerana majikan sehingga kini tidak ada memberi sebarang surat tawaran kerja ringan.

Kohila berhujah bahawa berdasarkan hujahan-hujahan, penamatan kerja terhadap Uma adalah tidak sah kerana penamatan dibawah Seksyen 15(2) Akta Kerja 1955 tidak boleh dilakukan sebagai satu hak mutlak “as of right” kerana harus mengambilkira sebab-sebab yang membawa kepada ketidakhadiran pekerja. Selain itu, majikan juga tidak mengikuti proses Penamatan Kerja yang sah seperti tiada surat amaran, tiada surat tunjuk sebab dan tiada siasatan dalaman dan ini terbukti bercanggah dengan Seksyen 14(1) Akta Kerja 1955.

Peguam Uma  membuat hujahan dan dengan merujuk pelbagai kes bahawa Tanpa proses penamatan kerja yang adil maka penamatan kerja seseorang pekerja pastinya tidak adil. Malah alasan ketiga Majikan iaitu kononnya Umachandran sendiri meminta surat penamatan melalui pegawai di JTK Bangi yang membawa kepada self-termination juga tidak dapat  dibuktikan semasa perbicaraan. Majikan tidak dapat membuktikan alasan ini dalam bentuk minit mesyuarat mahupun dokumentasi.

Sehubunan dengan itu, Uma membuat tuntutan Faedah Penamatan Kerja mengikut Akta Pekerjaan – Faedah Berhenti Kerja 1980 dan kegagalan bayar  Gaji Ganti Notis, iaitu lapan minggu bersamaan dengan 2 bulan gaji

7. Keputusan Mahkamah

Maka akhirnya mahkamah membuat keputusan dan perintah KES BURUH: KBR 11004/2018/0069 (UMACHANDRAN a/l VADIVELOO DAN SANIFIX (M) SDN BHD) pada 12 October 2018. Pengerusi Mahkamah Nor Fathiyah Binti Mohd Yassin membuat perintah bahawa Sanifix(M) Sdn. Bhd. harus membayar  kepada pengadu Umachandran a/l Vadiveloo RM 33, 163.45 sebagai penyelesaian penuh dan muktamat bagi tuntutan Gaji ganti Notis dan faedah penamatan kerja untuk 14 tahun dan 9 bulan sebanyak RM 30,063.45. Jumalah tuntutan yang diperolehi hanyalah kurang satu bulan gaji sahaja dariapda jumlah yang dituntutnya.

Umachandran dan rakan hidupnya Kalai Chelvi amat gembira dengan keputusan dan kemenangan ini. Uma terus mendesak saya memberikan nombor akaun kerana mahu mendermakan sebahagian wang kepada PSM. Saya meminta beliau, untuk fokus dulu menyelesaikan segala masalah kewangan yang beliau hadapi manakala Majikan juga telah mengatakan akan membuat bayaran secara ansuran.

Kesimpulan

Ini adalah kisah seorang pekerja yang sentiasa mahu bekerja walaupun kerja itu merbahaya dan telah mengakibatkannya beliau cedera  dan sakit beberapa kali. Namun disebabkan tekanan hidup dan kewangan, mereka kena bekerja. Namun apabila seorang pekerja itu kurang berupaya kerana masalah kesihatan, maka adalah tanggungjawab majikan dan sistem untuk menghargai jasanya dan memahami keadaannya dan memberikan beliau kerja ringan untuk terus memberikannya satu pekerjaan dan satu kehidupan. Umachandran dengan pampasan ini boleh terus menjalankan kebajikan beliau kepada haiwan-haiwan peliharannya.

Arul PSM

27-12-2018